به همت محققین دانشگاه بیرجند صورت گرفت؛
تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی دایرهای و مصرف مکمل اسپیرولینا بر مقادیر پلاسمایی لیپوکالین-۲، آیریزین و برخی شاخصهای ترکیب بدنی مردان دارای اضافه وزن و چاق
به گزارش روابط عمومی و اطلاع‌رسانی دانشگاه بیرجند، پژوهش انجام شده توسط کریم دهقانی دانش آموخته دکتری رشته فیزیولوژی ورزشی گرایش بیوشیمی و متابولیسم، به بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی دایرهای و مصرف مکمل اسپیرولینا بر مقادیر پلاسمایی لیپوکالین-2، آیریزین و برخی شاخصهای ترکیب بدنی مردان دارای اضافه وزن و چاقی می‌پردازد.
دکتر مهدی مقرنسی و دکتر مرضیه ثاقب‌جو دانشیاران گروه آموزشی علوم ورزشی دانشگاه بیرجند راهنمایی این رساله را برعهده داشتند.
در توضیح این پژوهش آمده است؛ در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﺷﯿﻮع ﭼﺎﻗﯽ ﺑﻪ ﻃﻮر ﭼﺸﻤﮕﯿﺮی در دﻫﻪﻫﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ و این چالش ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﺧﻄﺮ اﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﻪ اﻧﺴﻮﻟﯿﻦ، دﯾﺎﺑﺖ ﻧﻮع 2، ﺑﯿﻤﺎری ﮐﺒﺪ ﭼﺮب، ﺑﯿﻤﺎری ﻋﺮوق ﮐﺮوﻧﺮ و اﻧﻮاع ﺳﺮﻃﺎن، اختلالات چربی خون و پرفشاری خون در ارتباط می‌باشد که از عوامل مرگ زودرس به شمار می‌رود. یکی از راهکارهای مؤثر برای کنترل وزن و پیشگیری از چاقی استفاده از فعالیت ورزشی مستمر و منظم، همچنین تدابیر تغذیه‌ای سالم و بهره‌مندی از مکمل‌‌های گیاهی است. مکمل اسپیرولینا نوعی علف سبز دریایی است که در گروه جلبک‌‌های سبز آبی طبقه بندی می‌شوند و همچنین به عنوان یک مکمل غذایی غنی و با ارزش در دنیا مطرح شده است و به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی موجب تقویت دستگاه ایمنی می‌شود. هدف از این تحقیق تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی دایرهای و مصرف مکمل اسپیرولینا بر مقادیر پلاسمایی لیپوکالین-2، آیریزین و برخی شاخصهای ترکیب بدنی مردان دارای اضافه وزن و چاق بود.
تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی وکاربردی است که بدین منظور60 مرد دارای اضافه وزن و چاق (2^kg/m25<BMI) و با دامنه سنی30 تا 55 سال به صورت هدفمند انتخاب و به روش تصادفی ساده در چهارگروه تمرین+ اسپیرولینا، تمرین+ دارونما، اسپیرولینا و دارونما تقسیم شدند. گروه مداخله و دارونما به ترتیب به مدت هشت هفته روزانه دو عدد کپسول500 میلی‌گرمی اسپیرولینا و دارونما مصرف نمودند. تمرینات مقاومتی به مدت هشت هفته، هفته‌ای سه جلسه و در 12 حرکت با رعایت یک الگوی زمان بندی منعطف و اصل اضافه بار اجرا شد. بر اساس آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD مقادیر پلاسمایی لیپوکالین-2و مقادیر پلاسمایی آیریزین بین گروههای تحقیق تفاوت معنی‌داری داشت(05/0>p). اما تغییرات بین شاخص‌ها در وزن بدن، درصد چربی، شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به دور باسن تفاوت معنی‌داری نداشت(05/0<p). بر همین اساس مقادیر پلاسمایی لیپوکالین-2 بین گروههای تمرین+ اسپیرولینا و اسپیرولینا، تمرین+ اسپیرولینا و دارونما، تفاوت معنی‌داری داشت(05/0>p). همچنین مقادیر پلاسمایی آیریزین بین گروه¬های تمرین+ اسپیرولینا و اسپیرولینا، تمرین + اسپیرولینا و دارونما، تمرین + دارونما و اسپیرولینا، تمرین+ دارونما و دارونما تفاوت معنی‌داری نشان داد (05/0>p). مقادیر پلاسمایی لیپوکالین-2 در درون گروههای تمرین+ اسپیرولینا، تمرین+ دارونما و اسپیرولینا کاهش معنی‌داری را نشان داد(05/0>p). همچنین مقادیر پلاسمایی آیریزین در درون گروه¬های تمرین+ اسپیرولینا، تمرین+ دارونما، افزایش معنی‌داری داشت (05/0>p). تغییرات درون گروهی وزن بدن، شاخص توده بدنی در گروههای تمرین + اسپیرولینا و دارونما، تمرین + دارونما و اسپیرولینا و درصد چربی بدن، نسبت دور کمر به دور باسن در گروههای تمرین+ اسپیرولینا، تمرین+ دارونما کاهش معنی‌داری را نشان داد(05/0>p). بنابراین به نظر می‌رسد هشت هفته تمرین مقاومتی دایرهای به همراه مصرف مکمل اسپیرولینا می‌تواند از طریق افزایش مقادیر پلاسمایی آیریزین و کاهش مقادیر پلاسمایی لیپوکالین-2، وزن بدن، درصدچربی، شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به دور باسن، موجب بهبود ترکیب بدن و کاهش اختلالات مرتبط با چاقی شود و همچنین عاملی مؤثر در پیشگیری از بروز بیماری‌های قلبی و عروقی باشد.
